مجلس عالی در ساختار سیاسی آلمان
ساختار سیاسی آلمان بر خلاف سیستم سیاسی در آمریکا و انگلیس که اساسا قرن ها در شکل فعلی خود وجود داشته، ساختار جدیدی از سال 1949 شروع شده است. در سال 1990، جمهوری دموکراتیک سابق آلمان (آلمان شرقی) به جمهوری فدرال پیوست. شهروندان آمریکایی، انگلیسی و فرانسوی ها در مناطق اشغال شد. آلمان غربی در هم ادغام شدند.
قانون اساسی (Grundgesetz) در سال 1949 به طور عمده قدرت را بین دولت مرکزی و ایالات توزیع کرد که شامل 2 اصلی قانونی می باشد که عبارتند از:
سرزندگی سیستم دموکراتیک کشور آلمان و کیفیت رهبری سیاسی آن، صدر اعظمی چون کنراد آدناوئر (1949-1963)، یلی برانت (1969-1974)، هلموت اشمیت (1974-1982)، هلموت کوهل (1982-1998) و اکنون آنگلا مرکل بسیار چشمگیر بوده است. این مقاله با تکیه بر دانش مهاجرتی تیم ترجمه موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت نگارش شده است.
رئیس دولت یا رئیس جمهور عمدتا برای دوره 5 ساله انتخاب می گردد. رئیس دولت صدراعظم (معادل نخست وزیر انگلیس) است. صدراعظم کنونی آنگلا مرکل از اتحادیه دموکراتیک مسیحی (CDU) می باشد که برای چهارمین دوره متوالی در سپتامبر 2017 انتخاب شد. مرکل در سال 2005 به ریاست جمهوری رسید. وی تاکنون 13 سال است که به عنوان صدراعظم فعالیت می کند. با این حال، پیروعملکرد ضعیف حزب وی در انتخابات فدرال و ایالتی، وی اعلام کرده که در انتخابات فدرال بعدی در سال 2021 به عنوان صدر اعظم کناره گیری خواهد کرد.
هر 4 سال، پس از انتخابات ملی و تشکیل اعضای جدید منتخب بوندستاگ، صدراعظم به پیشنهاد رئیس جمهور توسط اکثریت اعضاء بوندستاگ انتخاب می شود. این رای یکی از معدود مواردی است که اکثریت اعضای منتخب بوندستاگ باید به آن دست یابند. در باب صدراعظم بایستی به این نکته اشاره نمود که با یک رای گیری ساده نمی توان این سمت را برکنار کرد. از سال 1949، تنها 2 رای سازنده در سال های 1972 و 1982 صورت گرفته است. تنها یک مورد در سال 1982 موفقیت آمیز بوده است. این نوع خاص از عدم اعتماد به نفس در (غرب) آلمان اختراع شد. اما امروزه در سایر کشورها مانند بلژیک، اسپانیا، مجارستان، اسلوونی و لسوتو نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
مجلس عالی در سیستم سیاسی کشور آلمان BUNDESRAT (بوندسرات) می باشد. در نگاه اول، ترکیب بوندسرات مشابه سایر خانه های فوقانی در ایالت های فدرال مانند کنگره ایالات متحده است. زیرا بوندستاگ سیستمیست که تمام ایالت های منطقه ای را نمایندگی می کند.
با این حال، 2 تفاوت اساسی در سیستم آلمان وجود دارد:
این روش غیرمعمول ترکیب، مجموعا 69 رای را در مجلس فراهم می کند. کابینه دولت پس از آن ممكن است به همان میزان نمایندگانی را انتخاب كند كه دارای آرا کشوری باشند. اما هیچ تعهدی برای انجام این كار ندارد. این امر می تواند هیئت دولت را حتی به یک نماینده منفرد محدود کند. تعداد اعضاء یا نمایندگان یک سرزمین خاص از نظر رسمی اهمیتی ندارد. زیرا برخلاف بسیاری از نهادهای قانونی دیگر، نمایندگان به مجلس از هر کشور موظفند آرای دولت را به عنوان یک بلوک گذارند. پارلمان مرکزی فدرال آلمان بیش از 600 عضو دارد. حتی با یک انتصاب کامل نماینده از 69، مجلس بسیار کوچکتر است.
همانند انگلیس یا فرانسه، دولت هر روز توسط یک کابینه انجام می شود. اعضاء آن به طور رسمی توسط رئیس جمهور منصوب، اما در عمل توسط صدراعظم انتخاب می شوند. از آنجایی که کشور آلمان برای انتخاب مجلس نماینده خود دارای سیستم نمایندگی متناسب است. هیچ یک از حزب ها اکثریت مطلق کرسی ها را کسب نمی کنند. بنابراین همه دولت های آلمان ائتلاف هستند. پس از انتخابات فدرال در سال 2013، تشکیل دولت جدید تقریبا 3 ماه طول کشید. به طور غیرمعمول این ائتلاف 2 حزب اصلی یعنی دموکرات های مسیحی (CDU) و سوسیال دموکرات ها (SPD) بود. پس از انتخابات فدرال سپتامبر 2017، سوسیال دموکرات ها در ابتدا اصرار داشتند که آنها در یک دولت خدمت نخواهند کرد.
کشور آلمان همانند بسیاری ازکشورها از جمله انگلستان، فرانسه و آمریکا دارای 2 گروه بزرگ حزب است. یکی به مرکزیت راست و دیگری به مرکزیت چپ. حزب سوسیال دموکرات (SPD) و حزب دموکرات مسیحی (CDU) در در 5 دهه گذشته روی کار هستند. این احزاب در تمام ایالت ها فعالیت می کنند. ناگفته نماند که اتحادیه اجتماعی مسیحی بیش تر بین رای دهندگان روستایی، افراد مسن، افراد محافظ کار و مسیحی محبوب هستند.
به طور غیرمعمول احزاب سیاسی در آلمان بودجه عمومی قابل توجهی دریافت می کنند. همچنین هزینه های تبلیغات انتخاباتی به طور قابل توجهی از کیف پول عمومی تامین می شود. حزب مرکز چپ، حزب سوسیال دموکرات است که قدیمی ترین حزب در آلمان می باشد. در آخرین انتخابات فدرال، تنها 153 صندلی به دست آورد. از سال 1949 فقیرترین نتیجه برای این حزب بود. به دنبال عملکرد بد خاص در انتخابات پارلمان اروپا در ماه مه 2019، رهبر استعفا داد. یک الی 3 نفر از سیاستمداران ارشد، سمت فرماندهی را بر عهده گرفتند.
دادگاه عالی کشور آلمان به عنوان دادگاه قانون اساسی فدرال خوانده می شود و اساسا نقش آن به عنوان نگهبان قانون اساسی است. در مجموع به میزان شانزده قاضی بین دو هیئت مدیره به نام سنا وجود دارد که هر یک از این دفترها برای مدت 12 سال غیر قابل تجدید است. نیمی از داوران توسط پارلمان مرکزی آلمان و نیمی توسط مجلس عالی و در هر 2 مورد با اکثریت دو سوم انتخاب می شوند. پس از انتصاب، قاضی فقط توسط خود دادگاه قابل عزل است. چنانچه تمایل به اشتغال زایی و کار در آلمان را دارید، ابتدا مقاله مذکور را مطالعه بفرمائید.
امروزه و به دنبال اتحاد مجدد آلمان 16 ایالت در آلمان تحت عنوان سیستم سیاسی وجود دارد. شهرهای برلین و هامبورگ به خودی خود ایالت هایی هستند که تحت عنوان ایالت های شهری شناخته می شوند. این در حالی است که برمن از 2 ناحیه شهری تشکیل شده است. 13 ایالت دیگر تحت عنوان ایالت های منطقه ای شناخته می شوند. قانون اساسی اختیارات قابل توجهی را به 16 ایالت اعطا می کند و یک سیستم محکم در دادگاه های ایالتی دارد. سیاست در سطح ایالت اغلب پیامدهای سیاسی فدرال را در پی دارد. پیروزی مخالفان در انتخابات پارلمان های ایالتی، که در طول دوره 4 ساله دولت فدرال اتفاق می افتد، می تواند دولت فدرال را تضعیف کند.
کشور آلمان نیز همانند سایر کشورهای جهان قوانین مختص به خود را نیز دارد. ساختار سیاسی در آلمان نیز از سایر موضوعات فراگیری می باشد که اشخاص متقاضی می بایست در خصوص زندگی و مهاجرت به آلمان مورد توجه قرار دهند. موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت با بکارگیری تیم وکلا و کارشناسان مفتخر به راهنمایی شما در این باب نیز می باشد.
رشته مهندسی پزشکی در استونی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد جزء رشته های مورد…
رشته مهندسی پزشکی در اسلوونی یکی از رشته های پر طرفدار در رشته های فنی…
رشته مهندسی کامپیوتر در کرواسی بر مطالعه کامپیوتر و محاسبات متمرکز است. شما در مورد…
این روزها افراد زیادی تحصیل در رشته مهندسی پزشکی در قبرس را به خاطر شهریه…
این روزها افراد زیادی خوداشتغالی در اسلوونی را انتخاب می کنند زیرا دارای اقتصاد توسعه…
خوداشتغالی در استونی همراه با محیطی پویا با صحنه استارتاپی پر رونق است که آن…