جغرافیای پرتغال

جغرافیای پرتغال شامل رودخانه ها، کوهستان ها و مرزهای اروپایی می باشد و این کشور در امتداد ساحل اقیانوس اطلس و شبه جزیره ایبری واقع شده است. پرتغال مشترکات جغرافیایی و فرهنگی را با کشورهای شمال اروپا و مدیترانه دارد. سواحل شمالی سرد و صخره ای هستند و فضای داخلی کوهستانی آن بکر و وحشی است، در حالی که جنوب این کشور، الگاروه، گرم و حاصلخیز است. کوه های ناهموار استرلا Estrela یا کوه ستاره که بین تاگوس ورودخانه های موندگو، بالاترین نقطه از سرزمین اصلی پرتغال را شامل می شوند. پرتغال توسط رودخانه تاگوس تقسیم می شود که شمال ناهموار را از دشت های نورد در جنوب جدا می کند.

بین رودهای دورو و رودهای تاگوس بلندترین قله سرزمین اصلی، 6539 فوت است. بالاترین نقطه کشور پرتغال پیکو آلتو 7713 فوت می باشد. در جنوب رودخانه تاگوس، این مناظر با دشت های وسیع مشخص می شود، گیاهانی که بیشتر گونه های مدیترانه ای از جمله بلوط چوب پنبه، انجیر، درختان زیتون و باغ های انگور دارند. این مناظر بسیار زیبا و چشم نواز هستند. پرتغال از این دشت ها محصولات خوبی به دست می آورد. بسیاری از رودخانه های پرتغال از اسپانیا سرچشمه می گیرند و به اقیانوس اطلس سرازیر می شوند، از جمله رودهای مینهو، دورو، تاگوس و گوادیانا، یک شبکه هیدروگرافی غنی ایجاد می کنند که کاربردهای بسیاری در منطقه دارد. همچنین جزایر مادیرا و آزورها نیز بخشی از خاک پرتغال هستند. مقاله پیشرو به نگارش مقاله نویسان ما در موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت می باشد.

بررسی مناطق جغرافیای پرتغال

در این بخش به بررسی مناطق جغرافیای پرتغال می پردازیم. همچنین پرتغال شمالی منطقه ای کوهستانی و بارانی است که توسط بسیاری از مزارع کوچک و باغ های انگور مشخص می شود. ملت پرتغال در این منطقه شروع به کار کردند و در گذشته متروکه از دامنه های تپه سنگی بود. همچنین گفته می شود این منطقه منشا قوی ترین ارزش های ملی پرتغال در زمینه سخت کوشی، صرفه جویی، سنت گرایی، کاتولیک رومی و عملی است. پرتغال مرکزی، بین ریو دورو در شمال و ریو تجو (رودخانه تاگوس به انگلیسی)، از جمله پایتخت لیسبون و حومه آن، کمتر همگن است. منطقه ساحلی مرکزی از تپه های شنی و جنگل های کاج تشکیل شده است. بسیاری از ساکنان این منطقه از طریق ماهیگیری امرار معاش می کنند.

منطقه لیسبون در کشور پرتغال شامل تجارت و صنعت آن را تشکیل می دهد. جنوب پرتغال، منطقه ای از تپه ها و دشت های آرام است که تحت سلطه املاک وسیع با کشاورزی و چرا در مقیاس وسیع قرار دارد. این کشور همچنین به طور سنتی سرزمینی از کشاورزان و دهقانان بود. این قسمت برخلاف شمال محافظه کار، آلنتجو منطقه ای از جنبش های سیاسی رادیکال بود. برای مدت طولانی، حزب کمونیست پرتغال قوی ترین حزب در منطقه بود. جنوب افراطی پرتغال به آلگاروه معروف است. این منطقه خشک از مالکیت های کوچک، چرا و ماهیگیری و شهرهای ساحلی تشکیل شده است. این منطقه پرتغال است که بیشتر تحت تأثیر مورها قرار دارد. آلگاروه با آب و هوای گرم و آسمان مدیترانه ای خود به مرکزی برای گردشگری و خانه بسیاری از بازنشستگان خارجی تبدیل شده است.

توپوگرافی و جغرافیای پرتغال

توپوگرافی و جغرافیای پرتغال نیز در آب و هوا منعکس می شود. از اینرو مناطق کوهستانی شمال به طور قابل توجهی سردتر از جنوب هستند. برف های زمستانی در نزدیکی مرز شمالی اسپانیا ممکن است جاده ها را برای مدتی مسدود کنند. هوا در سواحل شمالی و در مرکز کشور معتدل است. دمای متوسط ​​لیسبون در ژانویه 14 درجه سانتیگراد و در ماه آگوست 27 درجه سانتی گراد است. جنوب پرتغال گرم تر است. اقیانوس دمای ساحل را تعدیل می کند، اما فضای داخلی می تواند بسیار گرم باشد، در ماه های تابستان گاهی اوقات دما بیش از 40 درجه سانتی گراد است. به دلیل آب و هوای مدیترانه ای، بیشترین میزان بارندگی پرتغال در زمستان رخ می دهد، باران در شمال بسیار بیشتر از جنوب است. پرتغال 10 رودخانه بزرگ دارد که ریشه 5 رودخانه آنها از اسپانیا است.

ریو تژو طولانی ترین رودخانه کشور است و از لحاظ اقتصادی مهمترین است که تنها فقط 80 کیلومتر آن قابل کشتیرانی است، اما این موضوع شامل قسمت گسترده ای است که لیسبون در آن واقع شده است. Tejo بهترین بندر طبیعی قاره اروپا است و توانایی اداره کشتی های بزرگ اقیانوس پیما را دارد. سواحل شیب دار آن دارای تاکستان های انگور است و دره ریو دورو یکی از زیبا ترین مناطق پرتغال است. سیستم های خاکی پرتغال معمولا ماسه ای، خشک و اسیدی است و به طور کلی خاک شبه جزیره ایبری را منعکس می کند. خاک در شمال پرتغال می تواند سنگلاخ باشد. جزییات کامل درباره شرایط و هزینه زندگی در پرتغال به طور کامل در مقاله مذکور شرح داده شده است.

برخی از درخت ها و محصولات کشور پرتغال عبارتند از:

• زیتون
• بلوط
• چوب پنبه
• بادام
• شاه بلوط
• مرکبات

مرزهای جغرافیایی کشور پرتغال

کشور پرتغال در غربی ترین قسمت قاره اروپا قرار دارد. کوه های ناهموار پیرنه، ایبریا را از قلب قاره اروپا جدا می کند و پرتغال حتی از وسعت اسپانیا فاصله بیشتری دارد. فاصله و انزوا در پرتغال این حس را ایجاد کرده است که این کشور از نظر جغرافیایی بخشی از اروپا است اما جدا از آن از نظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و حتی روانی می باشد. پرتغال از غرب و جنوب به اقیانوس اطلس و از شمال و شرق به اسپانیا محدود می شود. شکل این کشور تقریبا به شکل یک مستطیل است که اضلاع کوتاه آن در شمال و جنوب و اضلاع بلند آن در شرق و غرب است. خط ساحلی اقیانوس اطلس پرتغال 837 کیلومتر طول دارد.

از نظر تاریخی، پرتغال در طی چندین قرن مبارزه با استان های لئون و کاستیا اسپانیا به عنوان یک کشور جداگانه ظاهر شد. حتی صدها سال پس از جدایی از اسپانیا برای آخرین بار در سال 1640، ترس در پرتغال باقی مانده بود که ممکن است روزی توسط اسپانیا بزرگ تر و قدرتمندتر بلعیده شود، شاید نه از نظر نظامی، بلکه از نظر فرهنگی و اقتصادی. این احساس را ضرب المثل پرتغالی بیان می کند که هیچ وقت از اسپانیا یک باد خوب و یک ازدواج خوب به وجود نیامده است. پرتغال از نظر جغرافیایی کشوری همگن نیست. محیط فیزیکی بسیار متنوع است و چندین منطقه جغرافیایی متمایز ایجاد می کند که به نوبه خود فرهنگ مردم و اقتصاد و جامعه آنها را شکل داده است. جهت اطلاع از جغرافیای پرتغال در باب مهاجرت به پرتغال با موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت تماس حاصل فرمایید.